Truus en Diny Derksen waren dochters van Johannes Jacobus Derksen (1885) en Johanna Hendrina Scholten (1883), sinds 1935 de uitbaters van cafe “De Harense Brug” later “De Tolbrug” en tegenwoordig “Hill’s” aan de Stompendijk 2 te Bergharen waar ze ook woonden met hun gezin welke bestond uit Pa, Ma en 12 kinderen.

Henni, Riek, Marie, Jan, Piet, Gerard, Annie, Diny, Truus, Mimie, Betsie en Koosje

Truus en Diny woonden nog bij hun ouders in Bergharen. Truus werkte bij bakkerij Strik in Wijchen en was verloofd met Wim Kersten.

Diny was herstellende van een blindedarmoperatie en wilde graag terug naar het St. Canisius ziekenhuis om daar de patienten weer te zien bij wie ze op zaal had gelegen. Een paar schoenen moest ook nog geruild worden dus gingen ze samen op 22 februari 1944 naar Nijmegen.

Na het bezoek aan het ziekenhuis en na het ruilen van de schoenen gingen ze op weg naar het station. Onderweg terug besloten ze om naar het veertigurengebed te gaan in de Molenstraatkerk. Tijdens dit gebed ging het luchtalarm af en besloten ze zolang in de kerk te blijven. Nadat het sein veilig was gegeven zijn ze weer op weg naar het station gegaan om de bus naar Bergharen te pakken. Plotseling, uit het niets, nog voordat ze op het station waren begon het Amerikaanse bombardement waarbij Truus en Diny helaas om het leven zijn gekomen.

Nadat het vreselijke bericht van hun overlijden aan was gekomen in Bergharen is Wim, de verloofde van Truus, naar Nijmegen gegaan om beide zusjes te identificeren. Wim heeft dit op zich genomen om Vader en Moeder Derksen dit drama te besparen. Wim is later alsnog getrouwd met Mimie een zusje Truus.

Truus en diny zijn naast elkaar begraven op de Rooms Katholieke Begraafplaats naast de Sint Annakerk aan de Dorpstraat te Bergharen. De graven zijn niet meer te vinden daar ze inmiddels geruimd zijn. Na de oorlog moest Nederland weer opgebouwd worden en werd er weinig aandacht besteed aan monumenten e.d. zodoende is er weinig tot geen aandacht geweest dat de namen van Truus en Diny Derksen ontbraken op het monument in Wijchen. Truus en Diny worden wel ieder jaar op 4 mei herdacht tijdens de dodenherdenking in Bergharen.

De oudste broer van Diny en Truus, Jan had verkering met Annie van Workum. Zij hebben de vliegtuigen in Bergharen nog zien overkomen en de bommen in de verte, wat Nijmegen bleek te zijn, horen ontploffen. Na de oorlog, 1949, zijn Jan en Annie getrouwd en in Hernen gaan wonen. Jan heeft door deze vreselijke ervaring, zo vertellen Henni en Miriam, nooit een oorlogsfilm gekeken. En wanneer er straaljagers van vliegbasis Volkel over Hernen vlogen doken hij en zijn vrouw onbewust in elkaar.

Jan en Annie kregen zes kinderen Saskia, Henni, Jan, Sjaak, Marius en Miriam. Wanneer er thuis gevraagd werd wie Truus en Dinie waren, zo verteld Hennie, Vertelde Jan erover met tranen in de ogen. Ook de vader en moeder van Truus en Diny hadden het er erg moeilijk mee. Wanneer er visite was of er werd gegeten mocht niemand op de stoelen van Truus en Diny gaan zitten, er stond een eethoek met veertien stoelen er omheen, vader kon het niet verdragen en werd boos wanneer iemand er per ongeluk toch op ging zitten. Annie de vrouw van Jan heeft dit helaas mogen ervaren. De stoelen dienden leeg te blijven alsof Diny en Truus ieder moment weer binnen konden lopen om plaats te nemen. De stoelen waren de stille getuigen van het drama wat zich op 22 februari 1944 in Nijmegen afgespeeld heeft.

Vader Derksen is op 60 jarige leeftijd op 13 juni 1945 overleden. Hij heeft niet lang mogen genieten van de bevrijding als hij dat al kon, of wilde.