Soldaat Sigbertus Marinus Toonen Dekkers
Sigbertus Marinus Toonen Dekkers 35 jaar:
Dienstplichtig Soldaat M.C.-II-8 RI. (Mitrailleur Compagnie)
Geboren 27 november 1904 te Keent
Gesneuveld 13 mei 1940 op de Grebbeberg (op zijn grafsteen staat 12 mei de dag dat hij zwaar gewond raakte)
Begraven Militair Ereveld Grebbeberg Rij 6 graf 20
Woonplaats ten tijde van sneuvelen; Balgoij
Bron: Wokke Dinnissen-Toonen Dekkers (dochter) Theo Dinnissen (schoonzoon) Sheila Dinnissen (kleindochter), brabantsgesneuvelden.nl (Preusting)
Sigbertus Marinus (Sibbert) Toonen Dekkers, zoon van Petrus Toonen Dekkers en Wilhelmina van Haren. Peter en Wilhelmina trouwen op 23 september 1897 en krijgen elf kinderen,
– Petronella Johanna Toonen Dekkers, geboren ?-?-1898 overleden 12 februari 1946 (48)
– Johannes Sigbertus Toonen Dekkers, geboren ?-?-1903 verdronken 17 juli 1939 (36)
– Sigbertus Marinus Toonen-Dekkers, geboren 27-11-1904 gesneuveld 13 mei 1940 (35)
– Peter Toonen Dekkers, geboren ?-4-1909 overleden 25 juni 1910 (1)
– Petrus Hermanus Toonen Dekkers, geboren ?-?-1913 overleden 3 mei 1919 (6)
– Johanna Toonen Dekkers, geboren ?-1-1914 overleden 23-4-1914 (<1)
– Johanna Maria Toonen Dekkers, geboren ?-2-1915 overleden 8-6-1915 (<1)
– Tonia Toonen Dekkers geboren ? overleden op 58 jarige leeftijd
– Marie Toonen Dekkers geboren ? overleden op 93 jarige leeftijd
– Mientje Toonen Dekkers geboren ? overleden op 93 jarige leeftijd
– Theo Toonen Dekkers geboren ? overleden op 93 jarige leeftijd
Het gezin Toonen Dekkers heeft veel verdriet gekend, gezien de leeftijden waarop sommige kinderen zijn overleden. 4 broertjes en zusjes heeft Sibbert al op jonge leeftijd verloren zijn oudere broer stierf door verdrinking in de Maas in 1939 op 36 jarige leeftijd net voor de oorlog.
Zijn vader werd 64 jaar (1933) en zijn moeder 58 jaar (1935).
Sibbert was getrouwd met Johanna Jacoba Willems samen hadden ze een dochtertje van 1 jaar, Wokke, en een zoontje, Piet, van 2,5 jaar oud toen Sibbert sneuvelde. De vrouw van Sibbert is nooit meer hertrouwd en heeft alleen haar zoon en dochter opgevoed.
De vrouw van Sibbert kon het niet aan om alleen te wonen ze had last van angsten en was bang voor eenzaamheid ze trok met Piet en Wokke in bij een oom en tante van haar. Daar zijn ze blijven wonen tot Wokke trouwde met Theo Dinnissen bij wie zij vervolgens introk. Ze heeft bij hen ingewoond tot ze uiteindelijk naar een verzorgingshuis ging waar ze 1,5 jaar later overleed.
Over het sneuvelen van Sibbert sprak ze nooit, oorlogsfilms kon ze niet naar kijken. Wel ging ze met regelmaat naar de Grebbeberg om het graf van haar man te bezoeken.
Wokke met haar moeder en tante op de Grebbeberg midden jaren ’50. Wokke kwam hier jaarlijks op 4 mei tijdens de dodenherdenking.
Behoorde op 10 mei tot de zogenaamde sluiswacht. Deze had een schuilplaats geconstrueerd in de kweektuin van Huize de Ridder, aan de voet van de Grebbeberg. In en bij de schuilplaats zouden naar onderzoeking van Hueting zeven man van deze sluiswacht zijn omgekomen. Toonen Dekkers behoorde tot de zwaar gewonden en kwam hij zodoende bij de HVP terecht.
Hij raakte op 12 mei zwaar gewond nabij de Roggeakker, mogelijk tijdens de tegenstoot van majoor Jacometti. Werd gewond afgevoerd naar hulpverbandplaats te Amerongen, waar hij op 13 mei 1940 overleed.
Op 3 juni 1940 is hij vanuit een veldgraf bij de hulpverbandpost langs de Rijksweg tussen Elst en Amerongen overgebracht naar het Militair Ereveld Grebbeberg.
Het heeft ruim 3 weken geduurd voordat zijn vrouw via de officiële instantie hoorde dat haar man was gesneuveld.
Al deze tijd heeft ze in de onzekerheid geleefd van wat er met Sibbert gebeurd was. Was hij gesneuveld ? Was hij krijgsgevangen gemaakt? Ze wist het niet ook niet nadat twee zwagers, Wim en ?, naar de Grebbeberg waren gefietst om te kijken of ze enige informatie over Sibbert konden krijgen. Ze kwamen met onverrichte zaken terug. Nadat het lot van Sibbert duidelijk was geworden en hij op het Ereveld Grebbeberg herbegraven was heeft ervoor gezorgd dat het Rijksgraf met een simpel bordje werd voorzien van een kruis met tekst. Later heeft ze er nog een foto op laten monteren.
Dit kruis met foto is later vervangen door een Rijksgrafsteen zoals wij die vandaag de dag kunnen zien op het Ereveld Grebbeberg. Na het vervangen van het kruis heeft ze, van het Rijk, de gedemonteerde foto thuis gestuurd gekregen welke vandaag de dag nog steeds in het bezit is van Wokke, zijn dochter.
Het eerste Rijksgraf van Sibbert waar later door zijn vrouw een kruis op is geplaatst met zijn foto.
Deze foto is nog steeds in het bezit van zijn dochter Wokke.
Wokke vertelt dat haar eerste tekening die ze ooit maakte op school een tekening was van een berg met bomen met daarboven vliegtuigen die bommen laten vallen. Op de grond soldaten waarvan er 1 dood op de grond ligt, haar vader!
De tekening staat in haar geheugen gegrift en zou hem vandaag de dag zo weer na kunnen tekenen.
Wokke heeft op 14 mei 2014 het vernieuwde S. Toonen Dekkers straatnaambord met onderschrift “gesneuveld op de Grebbeberg mei 1940” mogen onthullen.
Deze straat heette al zo sinds de bouw van deze wijk (jaren 70) maar niemand wist waarom S.Toonen Dekkers straat zo heette vandaar het onderschrift. Het toeval wilt dat zij nu, 2023, in een zorgwoning zit die gelegen is in de S. Toonen Dekkers straat.
Hoe bijzonder is het dat je in de straat woont die vernoemd is naar je vader
14 mei 2014, het “nieuwe” bord met onderschrift wordt onthult door dochter Wokke.
Hier op de foto met haar man Theo Dinnissen, dochter Sheila en kleinkinderen Sven en Liv.
Mientje de zus van Sibbert trouwt met Gerhardus Johannes Martinus Preusting. En gaat wonen in Eindhoven omdat Gerhardus een baan heeft bij Philips. Samen krijgen ze een dochtertje, Wilhelmina. Ook hij ontkomt niet aan de Mobilisatie en wordt gestationeerd bij de Infanterie aan de Lek waar het de bezetting vormt van het oostfront van de Vesting Holland.
Wanneer de Duitsers valschermjagers (parachutisten) op 10 mei diverse strategische punten in Holland willen bezetten wordt Gerhardus met zijn compagnie op 11 mei bevolen om met spoed naar Rotterdam te marcheren. In de loop van 12 mei stromen de troepen van Gerhards bataljon de stad binnen en worden verdeeld over de stellingen binnen de stad.
Na het vallen van de avond rukt Gerhardus met zijn compagnie op naar Boerengat en Buitengat om stelling te nemen langs de Admiraliteitskade. Zijn compagnie bereikt de stelling maar wordt onder vuur genomen door troepen die zich op de spoorbrug over het Boerengat bevinden. Later blijken dit Nederlandse mariniers te zijn geweest die per ongeluk op hun eigen troepen hebben geschoten.
Er zijn zeven gewonden te betreuren waarvan Gerhardus er 1 is. Hij heeft een schotwond aan zijn hoofd opgelopen. Voor behandeling wordt hij overgebracht naar het Eudokia ziekenhuis in Rotterdam maar deze hulp mag niet meer baten. Na ruim twee weken bezwijkt hij op 28 mei 1940 alsnog aan zijn verwonding. Gerhardus is 30 jaar geworden. Ook Gerhardus vindt na een herbegrafenis zijn uiteindelijke rust op het Ereveld Grebbeberg bij zijn zwager Sibbert. Beide raakten ze op 12 mei gewond beide zijn ze aan hun verwonding overleden.
Gerhardus Preusting echtgenote van Mientje Toonen Dekkers en zwager van Sigbertus Toonen Dekkers.
Ereveld Grebbeberg Graflocatie, rij 15, graf 25
Theo Dinnissen, de schoonzoon van Sibbert, vertelt over een jeugd herinnering. Toen hij acht jaar was in 1945 hoorde en zag hij een vliegtuig laag overkomen. Dit toestel stond in brand en was aan het neerstorten. Uiteindelijk stortte het toestel neer aan de noordoever van de Maas.
Tussen de Maas en de dijk tegenover Keent. Het bleek een Messerschmitt Bf 109 G-6 te zijn van de 3./NAGr 1. Het toestel werd gevlogen door Oberfahnrich Karl-Heinz Piper (23) die de crash niet overleefde. Karl-Heinz werd tijdelijk begraven te Balgoij totdat hij definitief werd begraven te Ysselsteyn, graf TE-12-143.
Theo kwam samen met een Engelse soldaat, die bij zijn ouders was ingekwartierd was, bij de crashside aan en zag de vlieger dood in zijn toestel zitten het motorblok was zeker 50 meter doorgeschoten over de dijk heen en bij de familie Habrink in de tuin beland. Het toestel bleek door de 502 Battery, Light Air Artillery (LAA) die op de dijk bij de Graafsebrug en Balgoij stonden opgesteld neergeschoten te zijn.
De Engelse soldaat heeft het pistool van Karl-Heinz Piper als souvenir meegenomen. Terwijl Theo dit vertelt zie je aan zijn ogen dat hij dit vreselijke moment die 78 jaar geleden plaats vond herbeleeft. Hij is dan ook zichtbaar geëmotioneerd.
